گفتم شبی به مهدی اذن نگاه خواهم/گفتا که من هم از تو ترک گناه خواهم.

گفتم شبی به مهدی بردی دلم زدستم/من منتظر به راهت شب تا سحر نشستم.

گفتا چه کار بهتر از انتظار جانان/من راه وصل خود را بر روی تو نبستم

گفتا حجاب وصلت باشد هوای نفست/گر نفس را شکستی،دستت رسد به دستم

    این جمعه هم گذشت، تو اما نیامدی    

 پایانِ سبز قصه دنیا، نیامدی 

 مانده ست دل اسیر هزاران سؤال تلخ    

  ای پاسخ هر آنچه معمّا، نیامدی  

 کِز کرده اند پنجره ها در غبار خویش     

  ای آفتاب روشنِ فردا، نیامدی  

          افسرده دل به دامن تفتیده کویر           

ای روح آسمانی دریا، نیامدی  

ای حسّ پاکِ گم شده روح روزگار     

زیباترین بهانه دنیا نیامدی   

ای از تبار آینه ها، ای حضورسبز    

 ای آخرین ذخیره طاها نیامدی    

 این جمعه هم گذشت و غزل ناتمام ماند     

این است قسمتِ دلِ من، تا نیامدی   

گفتم مهدی را برای ظهور خودت دعا کن.

..گفتا: اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفيقَ الطّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِيَةِ...

و ما همچنان می گوییم: اللهم عجل لولیک الفرج...یا صاحب الزمان شرمنده ایم

چه جمعه ها که یک به یک غروب شدونیامدی

 چه بغضهاکه درگلو رسوب شد نیامدی

تمام  طول هفته را به انتظارجمعه ام

دوباره صبح ظهر نه غروب شد نیامدی

تو ای عشق و ای تمام وجودم

 تو بود و نبودم

 فدای رخ تو همه عالم ....

 بیا بنگر بر دل غمدیده

 که لیلی را ندیده

که  زغمها چه کشیده چو به این عالم

 یکدم بنگر حال زار  مرا بی قرار مرا

 ای تمام امیدم  تو صبح سپیدم

 زنرگس چشمت ببین چه کشیدم

 یا ابا صالح مددی یا ابا صالح مددی

 یا ابا صالح .......

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري

کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي

اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟

برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما

کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت

کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

 مهدی جان !

ویرانه نه آنست که جمشید بنا کرد   نه آنست که فرهاد فرو ریخت


ویرانه دل ماست که هر جمعه به یادت


صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت